litanya ng puno
ni pia montalban
nanglilimahid na ako
kailan ninyo ba ako paliliguan?
iaasa ninyo na lang ba sa langit palagi?
na sana’y maawa siya’t lumuha sandali?
bigyan ninyo naman ng panahon
paligid ko’y inyong linisin
bigyan ninyo naman ng okasyon
paminsan ako ay kamustahin
pinatatalsik ninyo kami
sa lupang inugatan na namin
may relokasyon ba kayong laan
o panggatong ang aming kalalabasan?
sinasangkalan ninyong dahilan ang kaunlaran
subalit naiiwanan kami sa inyong batayan
maunlad ba ang bayang walang malasakit sa kalikasan?
maunlad ba ang bayang walang pakialam sa punong masasagasaan?
pinapatay ninyo kami
para ikalakal at ibenta
inuubos ninyo ang aming lahi
at ‘di kayo nagtatanim ng bagong binhi
mauubos kami at walang pumapalit
hindi ninyo naisip na ang apektado’y inyong paslit
wala na silang mapaglalaruang lilim sa aking mga sanga
hindi na rin nila matitikman itong aking mga bunga
hindi kami makasigaw, o makapagsalita
hindi kami posibleng maglakad, o magmartsa
kahit lagi nang nakataas ang nakakuyom naming dahon at sanga
pero paano namin ipaglalaban
ang aming mga karapatan?
sa salitang inyong mauunawaan?
sa pagkilos na inyong maiintindihan?
magtitiis kami sa inyong pangaalipusta
magtitiis kami sa inyong pagpapabaya
huwag lang mapigtal ang pisi ng pasensya
dahil maniningil kami ng marahas at walang awa
at walang pagkawagi sa giyerang
kayo ang matigas na nagpasimula
akala ninyo’y pinapatay ninyo kami
habang pinapatay ninyo pala’y
ang inyo ring sarili!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento